maandag 9 mei 2011

Ann Van Elsen in interview: "Ik hou van die Gentse arty-farty mentaliteit"

Ann Van Elsen in interview: "Ik hou van die Gentse arty-farty mentaliteit"
Tijdens haar studententijd werd ze tot de mooiste van België gekroond en sindsdien plakt ze aan de muur van menig kot en kamer, maar Ann Van Elsen is nog meer dan dat: ze is een babe met brains. De ondertussen 31-jarige Kempense schone heeft zowel het diploma marketing als dat van handelswetenschappen op zak en maakt al jaren het mooie weer op radio én tv. Daarvoor moet ze voortdurend in onze hoofdstad zijn, maar toch heeft Ann een huisje gezocht in Gent. Waarom daar? In welke pitazaak bestelt ze haar favoriete hapje en welke cafébaas serveert haar de nodige verkoeling op een zwoele zomerdag? Een leuke babbel met zicht op Gent Zuid.
Dat kroontje heeft je een carrière in de showbizz opgeleverd. Droomde je daar al lang van?
Ann Van Elsen: Ik was als kind zodanig gefascineerd door de ruimte en wetenschap dat ik astronaute wilde worden, maar naarmate ik ouder werd, sprak het show- en podiagebeuren mij meer en meer aan. Nadat een ex-vriend me had ingeschreven voor een lezeressenwedstrijd van P-Magazine, kreeg ik de opdracht om in bikini te poseren voor een badpakkenspecial, waar Véronique De Kock ook bij was. Zij organiseerde Miss Antwerpen en kon me overtuigen om eerst aan die wedstrijd en nadien aan Miss België deel te nemen. Het ging eigenlijk allemaal heel snel. Ik ben wel dankbaar voor het feit dat ik die titel gewonnen heb, maar achteraf bekeken is het misschien toch niet de ideale manier om je carrière te starten, omdat je als Miss België niet altijd even ernstig wordt genomen. Je hebt enerzijds de reputatie die je gedurende dat jaar opbouwt, maar anderzijds ook de reputatie die aan het lint van Miss België vasthangt. Zo wordt bijvoorbeeld altijd gezegd dat Missen op voetballers vallen, en als het dan ook effectief zo is, zit je wel met de gebakken patatten natuurlijk. (lacht)
Op het moment dat je Miss België werd, studeerde je nog. Heb je er ooit aan gedacht om te stoppen?
Ann Van Elsen: Absoluut niet. Ik vond het heel belangrijk om een diploma op zak te hebben en ik deed er dan ook alles aan om mijn studies tot een goed einde te brengen. Werken voor de televisie was voor mij trouwens eerder een goedbetaalde studentenjob. De impact ervan drong nog niet door. Ik heb in het begin aan een aantal dingen meegewerkt waarvan ik nu spijt heb. Ik was er ook rotsvast van overtuigd dat het hele mediagebeuren zou stoppen eens ik mijn diploma handelswetenschappen had.
Wil je daarmee zeggen dat je als toenmalige Miss België niet goed werd begeleid?
Ann Van Elsen: Ja, want wij kregen bijvoorbeeld geen mediatraining, waardoor er soms wat onaardige dingen verschenen in de media. Ik heb alles zelf moeten leren, met vallen en opstaan. Vooral met vallen.
Heb je dat kroontje nog?
Ann Van Elsen: Nee, dat krijgen we enkel en alleen op ons hoofd gezet voor de foto’s en na 24 uur moeten we het al teruggeven. Eerlijk gezegd, mocht ik het gekregen hebben, dan had ik het door de goudsmid laten smelten en nadien verkocht. (lacht)
“Ik blokte zelfs op het toilet”
 Hoe reageerden je medestudenten toen je verkozen werd?
Ann Van Elsen: Over het algemeen goed. Al kreeg ik wel nu en dan kritiek over mij en namen niet alle profs me even ernstig. Bizar, als je weet dat ik een echt blokbeest was. Ik deed alles om te slagen, en als je dan van medestudenten hoort dat ze er niet tegen kunnen dat Miss België betere cijfers scoort, raakt dat je wel natuurlijk.
Oei. Maar je hebt toch ook nog enkele goede herinneringen aan je studententijd, mag ik hopen?
Ann Van Elsen: Ja hoor. Ik zag bijvoorbeeld altijd op tegen de blok, maar op zich was dat wel een leuke tijd. Dat komt ook omdat je er niet alleen voorstaat als je net als ik op kot zat. Iedereen had wel eens een dipje, maar dan pep je elkaar wat op en zo creëer je een hechte band.
Was je een dag- of nachtblokker?
Ann Van Elsen: Het duurde altijd heel lang voor ik in gang schoot, maar eens ik begon, blokte ik wel goed door. Ik nam zelfs mijn cursussen mee naar het toilet, dus ik kan wel stellen dat ik een voorbeeldige student was. ’s Avonds was ik opvallend productiever dan overdag, aangezien ik door het minste geluidje werd afgeleid. En als ik toch overdag moest blokken, zette ik de hoofdtelefoon op die mijn vader gebruikte om te lassen. Zet een hele dag zoiets op je hoofd en je wordt ook gek hoor. (lacht)
Het kotleven was helemaal jouw ding?
Ann Van Elsen: In het begin vond ik het maar niets. Ik was amper zeventien jaar toen ik voor het eerst op kot ging in Antwerpen, waar ik voor handelsingenieur studeerde. Die richting lag mij totaal niet en het kotleven nog minder. Dan ben ik in Geel marketing gaan studeren en daarna handelswetenschappen in Brussel, waar ik het echte kotleven heb ervaren. Zoals elke student at ik vaak fastfood, maar aangezien je met 50 euro zakgeld niet onbeperkt kunt gaan eten, kookte ik ook vaak zelf. Een gevorderde versie van Miracoli-spaghetti bijvoorbeeld. Ofwel gingen alle kotgenoten samen aan de slag, wat wel een toffe sfeer met zich meebracht.
Rode Wodka Red Bull
  Je hebt dus in Mol gewoond en op kot gezeten in Antwerpen en Brussel. Hoe ben je dan op het idee gekomen om in Gent te komen wonen?
Ann Van Elsen: In mijn studententijd ging ik vaak uit in Gent, voornamelijk in Overpoort. De Charlatan op de Vlasmarkt was ook een van mijn favoriete cafés. En alleen al voor de pitabar naast café De Apropo zou ik al naar Gent gekomen zijn. (lacht) Gent heeft een eerder alternatieve mentaliteit, is meer arty-farty dan andere grootsteden, en daar hou ik wel van.
Woon je in het centrum van Gent?
Ann Van Elsen: Nee, na jarenlang pal in het centrum van Brussel gewoond te hebben, heb ik het wel gehad met die drukte. Ik woonde daar in een appartementje dat tevens ook mijn kot was, en ik had alleen maar een dakterras, dus ik miste wel dat buitengevoel. In het begin waren Gunther Van Handenhoven en ik trouwens ook van plan om een appartement in Gent te kopen, maar toen we de prijzen met die van een woning vergeleken, verschilden die nauwelijks en toen zijn we doelgericht naar een woning beginnen zoeken. Die hebben we dus gevonden in Wetteren. Lekker dicht bij het centrum dus.
Duurde het lang voor je je hier thuis voelde?
Ann Van Elsen: Nee, helemaal niet, maar ik heb dan ook geen aanpassingsprobleem. Als je op kot hebt gezeten met alle soorten Vlamingen die er maar zijn, ben je echt alles gewoon. (lacht)
Ben je fan van de Gentse Feesten?
Ann Van Elsen: Eigenlijk niet. Ik ben er vroeger enkele keren geweest en toen vond ik Polé Polé wel een toffe plek, maar daar blijft het ook bij. Zo’n massabedoening ligt mij niet. Niet omdat ik bekend ben en misschien daardoor zou opvallen hoor, integendeel, ik word amper lastiggevallen.
Maar je kan toch wel eens stevig doorzakken?
Ann Van Elsen: Ik heb heel weinig vrije tijd, en de momenten dat ik dan toch vrij heb, spendeer ik met mijn gezin. Vroeger, in mijn jonge jaren, kon ik er wel wat van. Ik was een vrouw die goed kon drinken, al zeg ik het zelf. (lacht) Vooral kriek, Hoegaarden en rode wodka Red Bull kreeg ik zonder moeite binnen. Toen zat ik er ook niets met in om de volgende dag een kater te hebben, maar tijden veranderen nu eenmaal.
Gent staat natuurlijk ook bekend om zijn talrijke winkels. Ga je vaak shoppen?
Ann Van Elsen: Ik heb een kledingsponsor, waardoor ik vrij weinig nog zelf ga shoppen, maar ik ga soms nog wel winkelen in ketens die je overal vindt, zoals H&M en ZARA. In Eva Bos, een tweedehandswinkeltje aan de Vlaanderenstraat, vind ik ook wel mijn gading. Ik koop zelden iets duurs. In dat geval moet het iets tijdloos zijn en dat valt maar één keer in de vijf jaar voor. Mijn motto is: hoe goedkoper, hoe beter.
 Dus geen schoenenverslaving?
Ann Van Elsen: Vroeger kon ik geen enkele keer de ZARA binnenstappen zonder een paar schoenen te kopen. Nu ben ik daarin wel veranderd. Ik vermoed dat ik een veertigtal paar schoenen heb, dat valt dus al bij al wel mee. (lacht)
Ben je van plan om ooit nog te verhuizen?
Ann Van Elsen: Ik zal misschien nog wel willen verhuizen, ja, maar ik blijf absoluut rond Gent plakken, want ik voel me hier thuis.